Dövene ELSİZ, Sövene DİLSİZ

[-DERGAH-]

Menzil’e vasıl olduk. Akşam vakti oldu. Tövbeleri tazeledik. Tam talimat vermek için guruplara yöneldiğimde Mübarek bana işaret ederek yanına çağırdı. Hemen yanına gittim. Yanında bir sofi vardı. Yaşadığım bir olayı anlatayım. Bir bölgeye sohbete gitmiştik. Hatmeden sonra sofinin birisi ayağa kalkarak hiçbir neden yokken bana hakaret etmeye başladı. Bu olay beni derinden etkilemişti. Ve bulunduğum beldede birkaç sofiyle birlikte mübareğe gideyim durumu arz edeyim diye düşündüm.

Bulunduğum bölgeden yola devam ettik. Kahta’yı geçince feribotla karşıya geçecektik. Feribot henüz gelmemişti beklemeye başladık. O sırada Seyyid T. Nin eşyalarını getiren kamyon şoförü bağıra bağıra küfrediyordu. Arkadaşlar yanına gittile ve şöförün Hz. Seydaya küfrettiğini gördüler ve yanıma gelip o şoför hakkında ne yapmaları gerektiğini sordular. Bende dedim ki :

- Sabredin, köyde bize küfrettiler burada Seyda’ya küfrediyorlar, bunda bir hayır var sonucu bekleyelim.

Menzil’e vasıl olduk. Akşam vakti oldu. Tövbeleri tazeledik. Tam talimat vermek için guruplara yöneldiğimde Mübarek bana işaret ederek yanına çağırdı. Hemen yanına gittim. Yanında bir sofi vardı. Baktım o zata Seyyid T’nin eşyasını getiren kamyoncuydu. Ne olmuşsa mübarekten tövbe almıştı. Ben hayretler içerisindeydim, güya şikayete gelmiştim. Diyecektim ki:

-Kurban bana küfrettiler, O hali görünce kendi halimi unuttum.

Mübarek bana dönerek:

-Talimatını sen vereceksin dedi. Gittim adamın talimatını verdim. Bu da bana güzel bir ders oldu...

alıntı