Ömür Aldatıcıdır

[-DERGAH-]

Mehmet Ildırar

İnsanın dünyaya gönlünde gerektiğinden fazla yer vermemesi, ömür denilen mühlete aldanmaması ve bu ömrün göz kırpması kadar kısa zamanda geçeceğini bilmesi lazımdır. Ne yazık ki insanoğlu bu mühlete aldanır.

Ayet-i kerimede buyuruluyor ki: “O gün her bir kimse kazandığı neyse, onun karşılığını görecektir.” Allah nefsine aladananlara mühlet verir ama onu ihmal etmez. Dünyanın alâyişi ve gösterişi kimseyi aldatmamalıdır. İtaat edenin de, isyan edenin de bir nasibi vardır. Ama ahirette üstünlük, nimetlere şükredip, ibadet ve taatta sebat eden, günahlardan sakınanlarındır.

Herbirimiz çeşitli günahlara daldığımız halde, bela ve musibetimizin gecikmesi veya ahirete bırakılması ile verilen mühlete aldanmamalıyız. Elbette Allahu Tealâ'nın isyan halinde bulunan kullarını helak etmeyerek mühlet vermesinin hikmet ve sebepleri var. Bu hikmet ve sebepler şunlardır:

* Allah'ın rahmetinin afv ve ihsanının büyüklüğü ile isyankârların tevbeye zaman bulmaları içindir.

* Taatta bulunanların, ibadet ve taatını artırması içindir.

* Muhabbette olanların kemâl bulması içindir.

Yani Allahu Tealâ sevdiği kullarına tövbekar olsun diye, gazap ettiği kullarına da ya isyandan vaz geçsinler ya da azabı, hesabı şiddetlensin diye mühlet verir.

Rab Tealâ Hazretleri ayet-i celilede bize beyan buyurmuştur ki:

“Allah katında makbul olan tevbe, gaflet sebebiyle bir kötülük işleyip, sonra acele olarak yapılan tevbedir. İşte Allah böyle kimselerin tevbelerini kabul eder. Allah herşeyi bilendir, hikmet sahibidir.”

Bu ayeti acele tevbe etmenin önemini bildiriyor. Bugün, yarın tevbe ettim, ediyorum derken ölüm gelip çatar. Kimisi günahkâr, kimisi küfürle gider.

Tevbeyi geciktirmenin bu vahim sonucu da sonraki ayet-i celile de bildiriliyor: “Kötülükleri yapıp yapıp da ölüm gelip çatınca, ‘ben şimdi tövbe ettim’ diyenler ile kâfir olarak ölenler için kabul edilecek tevbe yoktur. Onlar için acı bir azap hazırlamışızdır.”

Demek ki, bu kısacık dünya hayatını hiç bitmeyecek gibi görüp aldanmamalıyız. İbadet ve taatı, hele de tevbeyi asla tehir etmemeliyiz.

Kaynak : semerkand Dergisi - Ocak / 2001